eshghe koor

سالهای سال پيش وقتی هنوز دنيا و موجودات روی آن خلق نشده بودند ، خداوند مهربون همه صفت های انسان را خلق و در اتاقی گذاشته بود. حوصله صفت ها سر رفت و تصميم گرفتند قايم باشك بازی كنند

ديوانگی داد كشيد : من چشم می ذارم ، من چشم می ذارم . و از اونجا كه هيچكس اونقدر كم عقل نيست كه دنبال ديوانگی بگرده ، همه قبول كردن

، .....ديوانگی چشم گذاشت و شروع به شمردن كرد: ده ، بيست ، سی ، چهل

همه دنبال جايی برای قايم شدن گشتند

خيانت در يك كپه زباله قايم شد. دروغ ، دروغكی گفت زير سنگ قايم می شه ولی ته درياچه قايم شد

همه قايم شده بودند غير از عشق كه اونقدر گيج و حيرون بود كه نمی تونست تصميم بگيره كجا قايم بشه

البته اين چيز عجيبی برای مانيست چون می دونیم پنهان كردن عشق خيلی سخته

همون موقع كه ديوانگی به صد رسيد عشق پريد توی يك بوته رز و قايم شد

ديوانگی شمرد: ..... نود ، صد . اومدم اومدم

ديوانگی شروع كرد به گشتن . تنبلی را اول از همه پيدا كرد چون تنبلی ، تنبلتر از آن بود كه قايم شود

ديوانه وار گشت و دروغ را از ته درياچه پيدا كرد

حسادت با حسودی به ديوانگی گفت : فقط مونده عشق رو پيدا كنی ، اون توی بوته رز قايم شده

ديوانگی پريد روی بوته رز و ناگهان صدای فرياد وحشتناكی شنيد

تيغ رز به چشم عشق رفته بود

خدا كه اين همه سر و صدا را شنيد اومد و از موضوع باخبر شد. عصبانی شد و ديوانگی رو لعنت كرد و به او گفت چون او باعث كور شدن عشق شده بايد تا آخر عمر با اون باشه

از اون به بعد بود كه ديوانگی همدم هميشگی عشق كور شد
Maryam