ای ستاره ها

ای ستاره ها که بر فراز آسمان

با نگاه خود اشاره گر نشسته ايد

ای ستاره ها که از ورای ابرها

بر جهان ما نظاره گر نشسته ايد

آری اين منم که در دل سکوت شب

نامه های عاشقانه پاره می کنم

ای ستاره ها اگر به من مدد کنيد

دامن از غمش پر از ستاره می کنم

با دلی که بوئی از وفا نبرده است

جور بيکرانه و بهانه خوشتر است

در کنار اين مصاحبان خودپسند

ناز و عشوه های زيرکانه خوشتر است

ای ستاره چه شد که در نگاه من

ديگر آن نشاط و نغمه و ترانه مرد ؟

ای ستاره ها چه شد که بر لبان او

آخر آن نوای گرم عاشقانه مرد ؟

جام باده سرگون و بسترم تهی

سر نهاده ام بروی نامه های او

سر نهاده ام که در ميان اين سطور

جستجو کنم نشانی از وفای او

ای ستاره مگر شما هم آگهيد

از دو روئی و جفای ساکنان خاک

که اين چنين به قلب آسمان نهان شديد

ای ستاره ٬ ستاره های خوب و پاک

من که پشت پا زدم به هر چه هست و نسيت

تا که کام او ز عشق خود روا کنم

لعنت خدا به من اگر بجز جفا

زين سپس به عاشقان باوفا کنم

ای ستاره ها که همچو قطره های اشک

سر بدامن سياه شب نهاده ايد

ای ستاره ها کز آن جهان جاويدان

روزنی بسوی اين جهان گشاده ايد

رفته است و مهرش از دلم نمی رود

ای ستاره ها چه شد که او مرا نخواست

ای ستاره ها ٬ ستاره ها ٬ ستاره ها

پس ديار عاشقان جاودان کجاست ؟

Maryam