*معلق*

بنام خالق هستی


امشب يکی از اون شبهاست که حس میکنم بين اسمون و زمين معلقم...بعضی چيزا برام نامفهومه... اصلا دوست ندارم به چيزی فکر کنم...هر چی فکر ميکنم احساس ميکنم تنهاتر و تنهاتر می شم
چقدر من رنگ خاکستريو دوست دارم... ملايمه..ارومه..تنهاست مثل من...خاکستری رنگ قبرامونه...وقتی خوابيم...خوابه خواب...اما
اما
اما
اما بيداريم مگه نه؟جايی ديگه..جوری ديگه...
عمر ادمی چه زود می گذره با خوبيها و بديهاش...با دردهاش...با دوريهاش...با شاديهاش...با خنده هاش...همه اش ميگذره....
...........
..........
..........
لبخند فانيست
من فانی ام
دنيا فانيست
خداياااااااااااااااااااااااااااااا بزرگيتو شکر
~ya hagh~
~mariam~