*خدايا خدايا *

بنام عطا دهندهء صبر
خدايا خدايا

مرز غم کجاست؟
مگر چند بار ميتوان مرد؟
مگر چقدر ميتوان اشک ريخت؟
مگر تا چه حد ميتوان غم خورد؟

خدايا خدايا

امشب دلم تنهاست, تنهاتر از هميشه
به تو پناه می برم
تنها تو هستی که با هستی من هستی
تنها تو هستی که غم غربت مرا ميدانی
تنها تو هستی که فرياد ذرّه ذرّهء وجودم را ميشنوی
دلم در چيزی بنام غم رنده شده است
غير مزّهء شور اشک و طعم طلخ خون چيزی نچشيده ام

خدايا خدايا

برس به فريادم ای تنها مونس
در تنهايی هايم با تو تنهايم خدای من
نابود و ويران و دل شکسته ام

خدايا خدايا

امشب تو را فرياد می زنم
در دلم بدی نيست, تو ميدانی
کاش می شدچشمانم را ببندم و هرگز باز نکنم
کاش...
خدايآآآآآآآآ

~Ya HaGH~
~mariam~